در تحقیقات تازه‌ای که منتشر شده، به معضلات طرح پراکندگی اسکان پناهجویان در بریتانیا پرداخته شده است.
طبق یافته‌های تازه، بیشتر پناهجویان در مناطق فقیرنشین اسکان داده می‌شوند و شهرهایی که درآمد بالایی دارند، از پذیرش و اسکان آنها سر باز می‌زنند. این درحالی‌ست که بریتانیا مقصد رویایی پناهجویان است که باور دارند با رسیدن به آن، رویای‌شان به حقیقت می‌پیوندند و دیگر مشکلات خصوصا اقتصادی گریبان‌گیر آنها نخواهد بود.
بنا به آمار، مشخص شده است که از ۳۲هزار و ۳۹۶ نفر از مجموع ۶۳هزار و ۵۱۲ پناهجویی که درخواست پناهندگی داده‌اند یا آن‌هایی که برای اسکان و زندگی به بریتانیا آورده شده‌اند، در شهرهایی مستقر شده‌اند که درآمد آنها زیر میانگین درآمد در بریتانیا است. شهرهای ثروتمند همچنان از پذیرش پناهجویان خودداری می‌کنند. همچنین، شمار بسیاری از پناهجویان خصوصا مادران با نوزادان و فرزندان‌شان به دلیل ضعف سیستم‌های حمایتی، در شرایط نامطلوبی به سر می‌برند.
کنش‌گران حوزه پناهجویان در بریتانیا حالا از وزارت کشور خواسته‌اند که در این توزیع «ناعادلانه» نقش موثر ایفا کند. به گفته این کنش‌گران ناعادلانه بودن تقسیم پناهجویان در شهرهای مختلف بریتانیا باعث شده است که بسیاری از پناهجویان آسیب‌پذیر مجبور به اقامت در شهرهایی مثل «گلاسگو» Glasgow شوند که در حال حاضر دست‌کم ۴هزار و ۴۶۹ پناهجو و پناهنده را در خود دارد. در عین‌حال، این تقسیم ناعادلانه و سر باز زدن شهرهای ثروتمند از پذیرش پناهجو به اختلاف میان سیاسیون هم دامن زده است.
داده‌‌هایی تحقیقاتی در تطبیق با اطلاعاتی که در رصدخانه مهاجرت وجود دارد، نشان می‌دهد که بخش کوچکی از شهرهای بریتانیا هزاران نفر از پناهجویان را در قالب طرح پراکندگی اسکان این قشر از جامعه پذیرفته‌اند، ۲۴ بخش دیگر مثل South Cambridgeshire, Aylesbury و Chelmsford هیچ پناه‌جوی آسیب‌پذیری را اسکان نداده‌اند. این تحقیقات زمانی اتفاق افتاد که گزارش‌هایی از شمار فزاینده‌ای پناهجویان و اقشار آسیب‌پذیر به دست آمد که بیان‌گر زندگی آنها خصوصا زنان با نوزادان‌شان، بدون لوازم گرمازا در مناطقی بود که آلودگی‌های بسیاری وجود دارد. مساله‌ای که به باور تحلیل‌گران نشان‌دهنده «شکست شدید» سیستم حمایتی در بریتانیا است.
«پل سوئینی» Paul Sweeney عضو پارلمان بریتانیا از شهر «گلاسگو» در همین خصوص می‌گوید که با وجود کارنامه موفق این شهر در پذیرفتن پناهجویان و پناهندگان، فشارها خصوصا کمبودهای مالی و حمایتی در سال‌های اخیر چنان افزایش یافته است که مقامات محلی مورد سوال قرار گرفته‌اند تا کی می‌توانند به مشارکت در طرح پراکندگی اسکان پناهجویان ادامه دهند.
در سال‌های اخیر، خصوصا یک‌سال گذشته، شمار پناه‌جویانی که به بریتانیا رسیده‌اند به شدت افزایش داشته است. تنها در ۹ ماه نخست سال ۲۰۱۹ بیش از هزار پناهجو توانسته‌اند از طریق مسیرهای غیرقانونی به این کشور برسند.
در عین‌حال، بسیاری از پناهجویان هم جان خود را برای رسیدن به بریتانیای رویایی، از دست می‌دهند. در اواخر ماه اکتبر بود که خبر مرگ ۳۰ پناهجو در کامیونی که آنها را به بریتانیا منتقل کرده بود، توجه بسیاری به سمت پناهجویان در بریتانیا جلب کرد. این گروه از پناهجویان که در کامیون یخچال‌دار جان باخته بودند، از کشور بلژیک تا بریتانیا را در محیطی سرد و تاریک، گذرانده بودند اما دوام نیاوردند. طی یک هفته پایانی ماه اکتبر، سه کامیون دیگر در کشورهای بلژیک و فرانسه توسط پلیس پیدا شدند که بار آنها، پناهجویان و مهاجران بود.
سوئینی به ایندپندنت گفته است: «ما در زمینه عدم دسترسی به بودجه عمومی مشکلاتی داریم و همچنین سیاست‌های تنبیهی در زمینه عدم تخصیص امکانات سکونتی به پناه‌جویانی که هنوز در روند پناهجویی هستند. سیاست‌های تنبیهی که خود باعث ایجاد فقر مضاعف می‌شوند. در حالی‌که تمام این هزینه‌ها رقمی بسیار پایین‌تر از درآمد ناخالص خانوار برای هر فرد بریتانیایی است.»
همچنین به عقیده او این مساله فشار و آشفتگی زیادی روی سازمان‌های خیریه وارد کرده است که در حوزه پناهجویان فعالیت می‌کنند. به نظر او وزارت کشور بریتانیا تمایلی به حمایت بیشتر ندارد و همین مساله باعث شده که ادامه حمایت‌های شهر «گلاسگو» از پناهجویان هم در معرض تهدید قرار گیرد.
تاکید سوئینی بر این است که در امر پناهجویان و اسکان مجدد آنها «فقیرترین جوامع» بیشترین حمایت و کمک را ارایه می‌دهند و کم‌ترین مقاومت را برای تامین سرمایه اقتصادی در این امر از خود نشان می‌دهند اما «ما نیاز به یک سیستم ملی داریم تا تمامی مقامات محلی در سراسر بریتانیا به شکل متناسب مشارکت داشته باشند. من فکر می‌کنم که [این سیستم] کاملا منطقی است.»
البته به گفته مقامات بریتانیایی و همچنین شنیده‌هایی که در دنیای پناهجویان جاری است، آنها بعد از رسیدن به بریتانیا اسکان داده می‌شوند. یکی از مشوق‌های رسیدن به بریتانیا برای پناهجویان همین مساله است که از کمپ‌های پناهجویی با حداقل امکانات، جنگل‌ها و بی‌خانمانی، بالاخره نجات پیدا خواهند کرد. حالا انتقادها در بریتانیا در نحوه تقسیم آن‌هاست که بنا به تحقیقات تازه، بیشتر پناهجویان در شهرهایی پذیرفته می‌شوند که درآمد آنها از سطح متوسط پایین‌تر است و در زمره شهرهای فقیر محسوب می‌شوند.
شهرهای بریتانیا که بیشترین شمار پناهجویان را پذیرفته‌اند Glasgow City, Liverpool و Birmingham هستند که در مجموع ۸هزار و ۱۹۶ پناهجو را اسکان داده‌اند. سطح درآمد ناخالص خانوارها در این شهرها، زیر میزان متوسط است. در مقابل، شهرهای Meanwhile, Aylesbury Vale, Cambridgeshire, South Northamptonshire, Hart, Fenland, Daventry, Chelmsford و Gosport که درآمد ناخالص در آنها بالاتر از متوسط ملی است، هیچ پناه‌جوی آسیب‌پذیری را نپذیرفته‌اند.
مساله «ناعادلانه» بودن تقسیم پناهجویان در شهرهای مختلف بریتانیا، موضوعی است که سال گذشته نیز مطرح شد. در آن زمان نمایندگان مجلس هشدار دادند که اگر دولت فورا در این مساله درگیر نشود، بسیاری از مقامات محلی از طرح پراکندگی اسکان پناهجویان خارج خواهند شد. در آن زمان، نمایندگان پارلمان از وزرای بریتانیا خواسته بودند از مقامات محلی که در این طرح نامتناسب شرکت دارند، حمایت بیشتری کنند و وضعیت را در مناطق دیگر در سراسر بریتانیا بهبود بخشند. اما حالا، کنش‌گران حقوق بشری می‌گویند که این معضلات همچنان پابرجاست.
در عین‌حال، با بالا رفتن شمار پناه‌جویانی که در یک‌سال اخیر به بریتانیا رسیده‌اند و روند صعودی که پیش‌بینی می‌شود، موانع حمایت و رسیدگی به پناهجویان هم سخت‌تر خواهد شد.
پیتر والش Peter Walsh محقق رصدخانه مهاجران می‌گوید حقیقت این است که شهرهای کمی هستند که تعداد بیشتری از پناهجویان را در نسبت با شهرهای دیگر پذیرفته‌اند. در عین‌حال سوال مطرح این است که این تقسیم ناعادلانه آیا باعث خواهد شد که وزارت کشور، به طور جدی در خصوص طرح پراکندگی اسکان پناهجویان تجدیدنظر و این طرح را تصحیح کند؟
وزارت کشور در مقابل سوال‌ها و انتقادات گفته است که در همکاری با جوامع محلی و سازمان‌ها و انجمن‌های فعال در حوزه پناهجویان به سراغ شوراهای محلی خواهد رفت تا بلکه مقامات محلی را به مشارکت بیشتر در این طرح، تشویق کند.
ایندیپندنت