مقامات بریتانیا به تازگی خبر داده‌اند که خبری دروغ پیرامون بسته شدن راه غیرقانونی دریایی فرانسه به بریتانیا پس از «برگزیت»(خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) باعث شده است که پناه‌جویان بیشتری جان خود را برای رسیدن به این مقصد به خطر بیاندازند.
برگزیت و نداشتن توافق‌نامه‌ای پیرامون وضعیت پناه‌جویان پس از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، حالا دستاویزی شده است تا قاچاق‌چیان انسان پناه‌جویان را در فشار قرار دهند که زودتر راهی این سفر شوند. همین مساله به گفته مقامات بریتانیایی، شمار پناه‌جویان را در این کشور بالاتر برده است.
هفته گذشته نیروهای مرزی بریتانیا خبر دادند ۸۶ پناه‌جو تنها در یک روز توانسته‌اند مسیر دریایی فرانسه تا بریتانیا را پشت‌سر بگذارند. حالا رسانه‌ها خبر داده‌اند که دو قایق دیگر با ۲۱ سرنشین به بندر «کنت» رسیدهاند. در میان آن‌ها سه کودک هم حضور داشتند. هر کدام از مسافران برای این سفر مبالغی بین سه تا پنج هزار یورو به قاچاق‌چیان انسان پرداخته بودند. گفته می‌شود قاچاق‌چیان انسان پناه‌جویان را از وقوع برگزیت و بسته شدن این مسیر می‌ترسانند.
البته مقامات بریتانیا در پی افزایش شمار پناه‌جویانی که به ویژه در ماه آگوست به این کشور رسیدهاند، اعلام کرده‌اند برگزیت هیچ نقشی روی بسته شدن مسیر کانال «مانش» و رسیدن به بریتانیا نخواهد داشت.
«پیر هانری دومون»، نماینده پارلمان فرانسه از دپارتمان «کاله» در همین باره گفته است که پناه‌جویان برای استفاده از قایق‌های کوچک و رد شدن از کانال مانش تحت فشار قاچاق‌بران هستند چراکه خبری دروغ میان آن‌ها پیچیده و حاکی از آن است که رد شدن از کانال و رسیدن به بریتانیا بعد از برگزیت سخت‌تر خواهد شد.
او هم‌چنین تاکید کرده است که سیاست افزایش نیروهای امنیتی نمی‌تواند جلوی بالا رفتن شمار پناه‌جویانی را که می‌خواهند به بریتانیا برسانند، بگیرد.
در سال جاری بیش از یک هزار و ۲۰۰ پناه‌جو با رد شدن از کانال مانش، خود را به بریتانیا رسانده‌اند. ۳۳۶ نفر نیز تنها در ماه آگوست گذشته موفق شده‌اند از این مسیر جان سالم به در ببرند. البته رسانه‌ها بدون احراز هویت پناه‌جویی که در نهم آگوست جان باخت، خبر دادند زنی ایرانی در قایقی به سوی بریتانیا، به دلیل ترس و شوک از قایق به داخل دریا سقوط کرد و جان خود را از دست داد.
![مسافران بریتانیا]()
به گفته دومون، قاچاق‌چیان انسان به پناه‌جویان گفته‌اند که بعد از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، آن‌ها دیگر قادر نخواهند بود از کانال مانش رد شوند: «این یک دروغ است. چراکه برگزیت چیزی را در این خصوص تغییر نخواهد داد. قاچاق‌چیان انسان این اخبار دروغ را به مسافران می‌دهند تا از آن‌ها کسب درآمد کنند. پلیس فرانسه کار بیشتری نمی‌تواند در این راستا انجام بدهد. ما باید این نکته را بفهمیم که نمی‌توانیم ۴۰۰ تا ۵۰۰ کیلومتر ساحل را تحت مراقبت دایم قرار دهیم.»
دومون هم‌چنین سوالی می‌پرسد که خودش جواب آن را می‌دهد: «مهاجران هزاران مایل برای رسیدن به کاله مسافت طی کرده‌اند. حالا آن‌ها هر روز از کاله به سواحل بریتانیا نگاه می‌کنند. آیا واقعا فکر می‌کنید که کنترل نیروهای پلیس، دوربین‌ها و دیوارها، آن‌ها را از تلاش برای رد شدن از کانال منصرف می‌کند؟ نه، هیچ‌وقت.»
زندگی پناه‌جویی در کاله یا «دانکرک» و شهرهایی که امکان سفر به بریتانیا دارند، هیچ‌وقت از حرکت نمی‌ایستد؛ حتی با تخریب محل زندگی و خواب پناه‌جویان. آن‌ها روزها در خیابان‌ها انگار که بی‌هدف راه می‌روند یا گوشه‌ای منتظر نشسته‌اند تا بلکه شب فرا برسد و دوباره شانس خود را امتحان کنند؛ سوار کامیون‌ها شوند یا اگر پولی به قاچاق‌بر داده‌اند، ساعت‌ها را بگذرانند تا آن‌ها به سراغ‌شان بیایند و راهی مقصدشان کنند. این تلاش‌ها هر روز ادامه دارند؛ حتی اگر نیروهای پلیس هر روز صبح چادرهای پناه‌جویان را تخریب و آن‌ها را پراکنده کنند. هیچ‌کدام از این اقدامات به راستی که نتوانسته‌اند مقابل تلاش آن‌ها بایستند.
وجود کارهای سیاه و غیرقانونی، پیدا کردن محلی برای زندگی و گذران روزمره‌ها در بریتانیابدون مدارک هویتی قانونی امکان‌پذیر است. ارزش پوند و هم‌چنین عدم بازگرداندن پناه‌جویان به کشورهایی چون یونان، از جمله دلایل مهمی هستند که پناه‌جویان را به این مقصد می‌کشانند؛ کشوری که مقصد رویایی و نخست پناه‌جویان ایرانی است. زبان انگلیسی و داشتن دوست یا خانواده هم می‌تواند در تهییج آن‌ها برای رسیدن به بریتانیا موثر باشد.
در حال حاضر تخمین زده می‌شود که بین ۶۰۰ تا هزار پناه‌جو در بندر شمالی فرانسه، یعنی کاله به سر می‌برند.
مقامات بریتانیا به تازگی خبر داده‌اند که خبری دروغ پیرامون بسته شدن راه غیرقانونی دریایی فرانسه به بریتانیا پس از «برگزیت»(خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) باعث شده است که پناه‌جویان بیشتری جان خود را برای رسیدن به این مقصد به خطر بیاندازند.
برگزیت و نداشتن توافق‌نامه‌ای پیرامون وضعیت پناه‌جویان پس از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، حالا دستاویزی شده است تا قاچاق‌چیان انسان پناه‌جویان را در فشار قرار دهند که زودتر راهی این سفر شوند. همین مساله به گفته مقامات بریتانیایی، شمار پناه‌جویان را در این کشور بالاتر برده است.
هفته گذشته نیروهای مرزی بریتانیا خبر دادند ۸۶ پناه‌جو تنها در یک روز توانسته‌اند مسیر دریایی فرانسه تا بریتانیا را پشت‌سر بگذارند. حالا رسانه‌ها خبر داده‌اند که دو قایق دیگر با ۲۱ سرنشین به بندر «کنت» رسیدهاند. در میان آن‌ها سه کودک هم حضور داشتند. هر کدام از مسافران برای این سفر مبالغی بین سه تا پنج هزار یورو به قاچاق‌چیان انسان پرداخته بودند. گفته می‌شود قاچاق‌چیان انسان پناه‌جویان را از وقوع برگزیت و بسته شدن این مسیر می‌ترسانند.
البته مقامات بریتانیا در پی افزایش شمار پناه‌جویانی که به ویژه در ماه آگوست به این کشور رسیدهاند، اعلام کرده‌اند برگزیت هیچ نقشی روی بسته شدن مسیر کانال «مانش» و رسیدن به بریتانیا نخواهد داشت.
«پیر هانری دومون»، نماینده پارلمان فرانسه از دپارتمان «کاله» در همین باره گفته است که پناه‌جویان برای استفاده از قایق‌های کوچک و رد شدن از کانال مانش تحت فشار قاچاق‌بران هستند چراکه خبری دروغ میان آن‌ها پیچیده و حاکی از آن است که رد شدن از کانال و رسیدن به بریتانیا بعد از برگزیت سخت‌تر خواهد شد.
او هم‌چنین تاکید کرده است که سیاست افزایش نیروهای امنیتی نمی‌تواند جلوی بالا رفتن شمار پناه‌جویانی را که می‌خواهند به بریتانیا برسانند، بگیرد.
در سال جاری بیش از یک هزار و ۲۰۰ پناه‌جو با رد شدن از کانال مانش، خود را به بریتانیا رسانده‌اند. ۳۳۶ نفر نیز تنها در ماه آگوست گذشته موفق شده‌اند از این مسیر جان سالم به در ببرند. البته رسانه‌ها بدون احراز هویت پناه‌جویی که در نهم آگوست جان باخت، خبر دادند زنی ایرانی در قایقی به سوی بریتانیا، به دلیل ترس و شوک از قایق به داخل دریا سقوط کرد و جان خود را از دست داد.
به گفته دومون، قاچاق‌چیان انسان به پناه‌جویان گفته‌اند که بعد از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، آن‌ها دیگر قادر نخواهند بود از کانال مانش رد شوند: «این یک دروغ است. چراکه برگزیت چیزی را در این خصوص تغییر نخواهد داد. قاچاق‌چیان انسان این اخبار دروغ را به مسافران می‌دهند تا از آن‌ها کسب درآمد کنند. پلیس فرانسه کار بیشتری نمی‌تواند در این راستا انجام بدهد. ما باید این نکته را بفهمیم که نمی‌توانیم ۴۰۰ تا ۵۰۰ کیلومتر ساحل را تحت مراقبت دایم قرار دهیم.»
دومون هم‌چنین سوالی می‌پرسد که خودش جواب آن را می‌دهد: «مهاجران هزاران مایل برای رسیدن به کاله مسافت طی کرده‌اند. حالا آن‌ها هر روز از کاله به سواحل بریتانیا نگاه می‌کنند. آیا واقعا فکر می‌کنید که کنترل نیروهای پلیس، دوربین‌ها و دیوارها، آن‌ها را از تلاش برای رد شدن از کانال منصرف می‌کند؟ نه، هیچ‌وقت.»
زندگی پناه‌جویی در کاله یا «دانکرک» و شهرهایی که امکان سفر به بریتانیا دارند، هیچ‌وقت از حرکت نمی‌ایستد؛ حتی با تخریب محل زندگی و خواب پناه‌جویان. آن‌ها روزها در خیابان‌ها انگار که بی‌هدف راه می‌روند یا گوشه‌ای منتظر نشسته‌اند تا بلکه شب فرا برسد و دوباره شانس خود را امتحان کنند؛ سوار کامیون‌ها شوند یا اگر پولی به قاچاق‌بر داده‌اند، ساعت‌ها را بگذرانند تا آن‌ها به سراغ‌شان بیایند و راهی مقصدشان کنند. این تلاش‌ها هر روز ادامه دارند؛ حتی اگر نیروهای پلیس هر روز صبح چادرهای پناه‌جویان را تخریب و آن‌ها را پراکنده کنند. هیچ‌کدام از این اقدامات به راستی که نتوانسته‌اند مقابل تلاش آن‌ها بایستند.
وجود کارهای سیاه و غیرقانونی، پیدا کردن محلی برای زندگی و گذران روزمره‌ها در بریتانیابدون مدارک هویتی قانونی امکان‌پذیر است. ارزش پوند و هم‌چنین عدم بازگرداندن پناه‌جویان به کشورهایی چون یونان، از جمله دلایل مهمی هستند که پناه‌جویان را به این مقصد می‌کشانند؛ کشوری که مقصد رویایی و نخست پناه‌جویان ایرانی است. زبان انگلیسی و داشتن دوست یا خانواده هم می‌تواند در تهییج آن‌ها برای رسیدن به بریتانیا موثر باشد.