پناهنده و مهاجر اصطلاحاتی فراگیر در امور مهاجرت
سوالات متداول (تفاوت پناهنده و مهاجر – سوالات متداول ) بخش اول
1. آیا شرایط “پناهنده” و “مهاجر” قابل تعویض است ؟
اگر چه به طور فزایندهای برای دیدن اصطلاح “ پناهنده ” و ” مهاجران ” به جای یکدیگر در رسانهها بحثهای عمومی رایج است, تفاوت حقوقی زیادی بین این دو وجود دارد. گیجکننده بودن آنها میتواند منجر به مشکلات پناهندگان و پناهجویان شود و دولتها به دنبال واکنش به جنبشهای مختلط و سو تفاهم در مذاکرات پناهندگی و مهاجرت هستند.
به کانال UNiNews در تلگرام بپیوندید
2. چه چیزی در مورد پناهندگان منحصر به فرد است؟
پناهندگان به طور خاص در قوانین بینالمللی تعریف و حمایت میشوند. پناهندگان در خارج از کشور خود به دلیل ترس از آزار و اذیت، درگیری، خشونت و یا شرایط دیگر که به طور جدی نظم عمومی را مختل کرده و در نتیجه نیازمند “حفاظت بینالمللی” هستند، آنها در خارج از کشور خود بسر میبرند. وضعیت آنها اغلب به حدی خطرناک و غیرقابلتحمل است که از مرزهای ملی عبور میکنند تا امنیت کشورهای مجاور را جستجو کنند و در نتیجه در سطح بینالمللی به عنوان “پناهندگانی” که دسترسی به کمک دولتها ، کمیساریای عالی پناهندگان و سازمانهای مربوطه دارند، شناخته میشوند. آنها به طور دقیق به این دلیل شناخته میشوند که برای آنها بسیار خطرناک است که به خانه باز گردند و بنابراین به جایگاهی امن در جای دیگر نیاز دارند.
سوالات متداول (تفاوت پناهنده و مهاجر – سوالات متداول )
3.چگونه پناهندگان تحت قانون بینالمللی محافظت میشوند؟
قوانین حقوقی ویژه ای برای حفاظت از حقوق پناهندگان بعنوان ” قانون حفاظت بینالمللی پناهندگان ” شناخته میشود وجود دارد . دلیل نیاز به این قوانین در این حقیقت نهفتهاست که پناهندگان مردمی در شرایطی خاص هستند که خواستار حفاظت بیشتر هستند.
ماده ۱۴ اعلامیه جهانی حقوق بشر می گوید : هر کسی حق این را دارد که به دنبال پناهندگی باشد. با این حال، هیچ محتوای شفاف به مفهوم پناهندگی در سطح بینالمللی تا زمانی که کنوانسیون ۱۹۵۱ مربوط به وضعیت پناهندگان [کنوانسیون ۱۹۵۱] اتخاذ شد، داده نشد و مامور عالیرتبه سازمان ملل نیز موظف به نظارت بر اجرای آن بود. کنوانسیون ۱۹۵۱ و پروتکل ۱۹۶۷ آن و نیز ابزارهای قانونی منطقهای مانند کنوانسیون ۱۹۶۹ OAU، جنبههای خاص مشکلات پناهندگان در آفریقا، سنگ بنای رژیم حفاظت از پناهندگان مدرن هستند. آنها تعریفی جهانی از پناهندگان ارائه کرده و حقوق و الزامات اساسی پناهندگان را در بر میگیرند.
مفاد کنوانسیون ۱۹۵۱، استاندارد بینالمللی است که در آن هر گونه اقدام بر علیه محافظت و درمان پناهندگان مورد قضاوت قرار میگیرد. مهمترین ماده تشکیلدهنده آن، اصل عدم -بازگشت (یعنی هیچ بازگشتی اجباری وجود نخواهد داشت ) موجود در ماده ۳۳، می باشد. براساس این اصل، پناهندگان نباید تبعید شوند و به موقعیتهایی متوسل شوند که زندگی یا آزادی آنها تحت تهدید باشد. هیچ پناهنده ای نباید به کشوری که جانش تهدید می شود بازگردانده شود. کشورها و دولت ها مسئولیت اصلی این حمایت را بر عهده دارند.
سوالات متداول (تفاوت پناهنده و مهاجر – سوالات متداول )
4. آیا کنوانسیون ۱۹۵۱ باید بازبینی شود؟
کنوانسیون ۱۹۵۱ و پروتکل ۱۹۶۷ میلیونها نفر را نجات داده و از جمله ابزارهای کلیدی حقوق بشر است که ما امروزه بر آن تکیه داریم. کنوانسیون ۱۹۵۱ نقطه عطفی از انسانیت است.
در پی حرکتهای تودهای عظیم که حتی از اندازه آنچه اکنون میبینیم, فراتر رفتهاست. این کنوانسیون در هسته خود شامل ارزشهای بنیادین بشردوستانه است. این سازمان به وضوح سازگاری خود را با تغییر شرایط واقعی نشان دادهاست و توسط دادگاهها به عنوان ابزاری زنده تایید شدهاست که قادر به تامین امنیت پناهندگان در محیط متغیر است. بزرگترین چالش برای حفاظت از پناهندگان قطعاً خود کنوانسیون نیست بلکه تضمین میکند که دولتها با آن موافق هستند. نیاز واقعی یافتن راههای موثرتر برای اجرای آن در روحیه همکاری بینالمللی و تقسیم مسئولیت است.
به کانال UNiNews در تلگرام بپیوندید
5. آیا “مهاجر” میتواند به عنوان یک اصطلاح عمومی برای پوشش دادن پناهندگان به کار رود؟
یک تعریف قانونی یکنواخت از عبارت “مهاجر” در سطح بینالمللی وجود ندارد. سیاست گذاران، سازمانهای بینالمللی و رسانهها از کلمه “مهاجر” به عنوان یک اصطلاح چتر برای پوشش دادن هم مهاجران و هم به پناهندگان استفاده میکنند. به عنوان مثال، آمار جهانی در مورد مهاجرت بینالمللی معمولاً از تعریفی از “مهاجر بینالمللی” استفاده میکند که بسیاری از پناهندگان و پناهندگان را در بر میگیرد.
کنوانسیون سال ۱۹۹۰ سازمان ملل متحد درباره حمایت از حقوق تمام کارگران مهاجر و اعضای خانوادههای آنها عبارت “کارگر مهاجر” را تعریف میکند. همچنین ماده ۱۱ کنوانسیون بینالمللی کار کنوانسیون مربوط به Migrations در شرایط Abusive و حمایت از برابری فرصت و درمان کارگران مهاجر (شماره ۱۴۳) و همچنین ماده ۱ کنوانسیون اروپایی سازمان بینالمللی کار در مورد وضعیت قانونی کارگران مهاجر را ببینید.
با این حال، در بحثهای عمومی، این روش میتواند به راحتی منجر به سردرگمی شود و همچنین میتواند عواقب جدی برای زندگی و امنیت پناهندگان داشته باشد ” برای مثال، کسی که در جستجوی فرصتهای اقتصادی بهتر از مرز عبور میکند. این مورد پناهندگان نیست که نمیتوانند به سلامت به خانه بازگردند و بنابر این حمایتهای ویژهای تحت قوانین بینالمللی دارند.
به عبارت دیگر، “پناهندگان” و “مهاجران” از حمایتهای قانونی که پناهندگان به آنها نیاز دارند، از قبیل حفاظت از refoulement و جریمه شدن برای عبور از مرز بدون اجازه به منظور جستجوی امنیت، توجه لازم را به خود جلب میکنند. هیچ چیز غیر قانونی در جستجوی پناهگاه وجود ندارد – برعکس، این یک حق جهانی بشر است. پناهندگان و “مهاجران” میتوانند حمایت عمومی از موسسه پناهگاه را در زمانی که پناهندگان بیشتری نسبت به گذشته به چنین حمایتی نیاز دارند، تضعیف کنند.
ما باید همه انسانها با احترام برخورد کنیم. ما باید اطمینان حاصل کنیم که به قوانین حقوق بشر احترام گذاشته میشود. در عین حال، ما همچنین باید پاسخ قانونی و عملیاتی مناسبی را برای پناهندگان به دلیل شرایط نامساعد آنها و اجتناب از تضعیف مسئولیت دولت نسبت به آنها فراهم کنیم. به همین دلیل، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل همواره به “پناهندگان” و “مهاجران” به طور جداگانه اشاره میکند تا شفافیت در مورد علل و ویژگی جنبشهای پناهندگان را حفظ کرده و تعهدات خاص پناهندگان تحت قوانین بینالمللی را از دست ندهد.
سوالات متداول (تفاوت پناهنده و مهاجر – سوالات متداول )
6. آیا همه مهاجران واقعاً “انتخاب” برای مهاجرت را انتخاب میکنند؟
عواملی که افراد را به حرکت در میآورند میتوانند پیچیده باشند. اغلب علل چندوجهی هستند. مهاجران ممکن است در مرزهای بینالمللی حرکت کنند تا زندگی خود را با یافتن کار، یا در برخی موارد برای آموزش، تجدید دیدار خانوادگی یا دلایل دیگر بهبود بخشند. همچنین ممکن است مردم برای کاهش دشواریهای خاصی که ناشی از فجایع طبیعی، قحطی، یا فقر شدید ناشی میشوند، حرکت کنند. کسانی که کشورهای خود را به این دلایل ترک میکنند، معمولاً پناهندگان تحت قوانین بینالمللی محسوب نمیشوند.
سوالات متداول (تفاوت پناهنده و مهاجر – سوالات متداول )
7. مهاجران هم سزاوار حمایت نیستند؟
دلایل اینکه چرا مهاجران ممکن است کشورها را ترک کنند اغلب مسحور کننده هستند و یافتن راههایی برای رفع نیازهایشان و حفاظت از حقوق بشر آنها مهم است. مهاجران – از جمله آنهایی که در وضعیت نامنظم هستند – توسط قانون حقوق بشر بینالمللی محافظت میشوند. این حمایت از کرامت ذاتی شان به عنوان انسان نشاتگرفته است. برای برخی, شکست در سازش با آنها میتواند عواقب جدی داشته باشد. ممکن است به نقض حقوق بشر منجر شود, مانند تبعیض جدی, دستگیری خودسرانه یا بازداشت; یا کار اجباری, بردگی یا شرایط کاری بسیار استثماری.
برای مثال, اعلامیه جهانی حقوق بشر; میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی; و میثاق بینالمللی حقوق اقتصادی, اجتماعی و فرهنگی; همچنین سایر معاهدات بینالمللی و منطقهای, تشخیص میدهند که همه مردم از جمله مهاجران و پناهندگان حقوق بشر دارند.
این امر به طور قابلتوجهی بازتاب زبانی است که توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در اعلامیه پوینت نیویورک برای پناهندگان و مهاجران در ماه اکتبر ۲۰۱۰ منتشر شدهاست.
علاوه بر آن، برخی از مهاجران، مانند کودکان مهاجر بدون همراه، یا مهاجرانی که قربانی قاچاق میشوند یا در شرایط آسیبپذیری قرار دارند، ممکن است نیاز خاصی به کمک داشته باشند و حق داشتن آن نیازها را داشته باشند. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل بطور کامل از رویکردهای مدیریت مهاجرت حمایت میکند که به حقوق بشر همه افراد در این حرکت احترام میگذارد.
8. “مهاجران اجباری” چه کسانی هستند؟
اصطلاح ” مهاجرت اجباری ” گاهی توسط دانشمندان علوم اجتماعی و دیگران به عنوان یک اصطلاح کلی به کار میرود که انواع مختلفی از جابجایی یا حرکت ناخواسته را در مرزهای بینالمللی و داخل یک کشور پوشش میدهد. برای مثال, این اصطلاح به افرادی اطلاق میشود که از بلایای طبیعی, نزاع, قحطی و یا پروژههای بزرگ توسعه آواره شدهاند.
“مهاجرت اجباری” یک مفهوم قانونی نیست، و مشابه مفهوم “مهاجرت”، تعریف عمومی پذیرفته نیست. آن گستره وسیعی از پدیدهها را پوشش میدهد. از سوی دیگر، پناهندگان به وضوح تحت قانون پناهندگی منطقهای و بینالمللی تعریف شدهاند و دولتها با مجموعه مشخصی از تعهدات قانونی نسبت به آنها موافقت کردهاند. با اشاره به پناهندگان به عنوان “مهاجران اجباری” توجه خود را از نیازهای خاص پناهندگان و تعهدات قانونی جامعه بینالمللی برای پرداختن به آنها به عمل آوردهاست. برای جلوگیری از سردرگمی، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل از استفاده از عبارت “مهاجرت اجباری” برای اشاره به جنبشهای پناهندگان و دیگر اشکال جابجایی اجتناب میکند.
به کانال UNiNews در تلگرام بپیوندید
9.بنابراین بهترین راه برای اشاره به این دو گروه :
روش ارجح کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل, اشاره به گروههایی از مردم است که در جنبشهای مختلط به عنوان ” پناهندگان و مهاجران ” سفر میکنند. این بهترین راه برای تصدیق این است که همه مردم در با توجه به قوانین حقوق بشر حق دارند که باید مورد احترام, محافظت و برآورده شدن نیازهای اولیه شان باشند; و پناهندگان و پناهجویان از نیازها و حقوق خاصی برخوردار هستند که توسط یک چارچوب قانونی خاص محافظت میشوند.
گاهی در بحثهای سیاسی، عباراتی مانند “حرکات ترکیبی”، “جریانهای مختلط” و یا “حرکات مرکب” برای اشاره به پدیده پناهندگان و افراد دیگر در مسیر مشابه استفاده میشود (از جمله مهاجران، که ممکن است در شرایط آسیبپذیری قرار داشته باشند)، اما برخی اوقات منبع سردرگمی بوده و از آن اجتناب شدهاست.
اصطلاح ” مهاجران مختلط ” که توسط برخی به عنوان یک روش تندنویسی مراجعه به شخصی که در یک حرکت مختلط در حال سفر است مورد استفاده قرار میگیرد که وضعیت فردی آنها ناشناخته است و یا ممکن است چندین وجه مختلف داشته باشد.
در مورد پناهندگانی که یک کشور میزبان را ترک میکنند و ورود به کشور دیگر چیست؟ آیا آنها واقعاً به عنوان ” مهاجران ” توصیف نمیشوند اگر از اولین کشوری که در آن اقامت دارند به پیش بروند؟
یک مهاجر نباید یک پناهجو شود یا “پناهنده” شود، زیرا آنها یک کشور میزبان را ترک میکنند تا به کشور دیگری سفر کنند. یک نفر به دلیل عدم حفاظت از کشور مبدا، یک پناهنده است. انتقال به یک کشور جدید پناهندگی، این مساله را تغییر نمیدهد، بنابراین وضعیت فرد را به عنوان پناهنده تحتتاثیر قرار نمیدهد. فردی که معیارهای وضعیت پناهندگان را برآورده میکند، یک پناهنده است، صرفنظر از مسیری که آنها در جستجوی حفاظت و یا فرصت برای بازسازی زندگی خود، و صرفنظر از مراحل مختلف درگیر در این سفر، سفر میکنند.
پ.ن: مهاجر فردیست که آزادانه از کشور خارج می شود ، بدون هیچگونه تهدید و مشکل جانی و در صورت بازگشت هم هیچگونه مشکلی از این بابت نخواهد داشت اما پناهنده فردیست که مجبور به ترک کشور خود شده است و بدلیل تهدیدات و یا در خطر بودن جانش امکان بازگشت به کشور خود را ندارد